> Wzorzec rasy

Wzorzec rasy

BULDOG FRANCUSKI (Bouledogue Français)

Obecny wzorzec: 03.11.2014

Pochodzenie: Francja

Użytkowność: Pies ozdobny i do towarzystwa

Klasyfikacja FCI: Grupa 9: Psy ozdobne i do  towarzystwa

Sekcja 1.1: Małe molosowate

 

 

ZARYS HISTORII RASY: Prawdopodobnie, jak wszystkie dogowate i molosy z Epiru i Cesarstwa Rzymskiego, ten krewniak buldoga angielskiego, psów średniowiecznych Alanów i małych odmian francuskich ras dogowatych, znany dziś jako buldog francuski, jest wynikiem rozmaitych krzyżówek, przeprowadzanych przez zapalonych hodowców w robotniczych dzielnicach Paryża około roku 1880. W okresie tym właścicielami buldogów byli tragarze, rzeźnicy i wozacy paryskiego targowiska Les Halles; wkrótce jednak, dzięki swemu niezwykłemu wyglądowi i usposobieniu, rasa zjednała sobie względy arystokratów oraz artystów i stała się niezwykle popularna. Pierwszy klub buldoga francuskiego został założony w Paryżu w 1880 r. Pierwsze rejestracje miały miejsce w roku 1885, zaś wzorzec ustanowiono w roku 1898, tzn. w roku uznania rasy przez francuskie Société Centrale Canine. Pierwszego buldoga francuskiego wystawiono w roku 1887. Wzorzec, zmodyfikowany w latach 1931-1932 i 1948, został ponownie zredagowany w roku 1986 przez H.F. Reanta przy współpracy R. Triqueta (publikacja FCI w 1987 r.), następnie w roku 1994 przez Violette Guillon (publikacja FCI w 1995 r.) i ostatnio w roku 2012 przez komitet Klubu Buldoga Francuskiego

WRAŻENIE OGÓLNE: Typowy mały molos. Pies mocny w swej małej postaci, krótki, krępy, zwarty we wszystkich proporcjach. Szata gładka, nos zadarty, uszy stojące, ogon naturalnie krótki. Pies musi sprawiać wrażenie zwierzęcia aktywnego, inteligentnego, o dobrze rozwiniętej muskulaturze, zwartej budowie i mocnym kośćcu. Żadna cecha nie może zaburzać ogólnej harmonii w budowie i ruchu psa.

WAŻNE PROPORCJE: Długość ciała mierzona od stawu barkowego do końca zadu jest nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Długość kufy stanowi mniej więcej 1/6 całkowitej długości głowy.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: pies towarzyski, żywy, skory do zabaw, zaborczy.

GŁOWA: Musi być mocna, szeroka i graniasta; skóra na głowie tworzy nieprzesadne, symetryczne fałdy i zmarszczki.

MÓZGOCZASZKA: Czaszka: Szeroka, między uszami niemal płaska, czoło wypukłe. Wydatne łuki nadczołowe, przedzielone wyraźną bruzdą biegnącą między oczami. Bruzda nie może rozciągać się na czaszkę. Guz potyliczny słabo rozwinięty. Stop: Zaznaczony

TWARZOCZASZKA: Głowę buldoga francuskiego charakteryzuje skrócenie części szczękowo-nosowej oraz nieznaczne do umiarkowanego nachylenie grzbietu nosa ku tyłowi, przez co nos jest nieco cofnięty i zadarty. Nos: Czarny, szeroki, cofnięty; nozdrza szeroko rozwarte i symetryczne, skierowane skośnie ku tyłowi. Zarówno cofnięcie nozdrzy jak i zadarty kształt nosa muszą jednak umożliwiać normalne oddychanie przez nos. Kufa: Bardzo krótka, szeroka, z koncentrycznymi, symetrycznymi fałdami. Wargi: Grube, nieco luźne i czarne. Górna warga łączy się z dolną w jej środkowej części, całkowicie zakrywając zęby. Profil górnej wargi jest opadający i zaokrąglony. Język nie może być widoczny jeśli pies nie jest pobudzony. Szczęki/Uzębienie: Szczęki szerokie i mocne. Żuchwa jest wysunięta przed górna szczękę i wygięta ku górze. Łuk dolnych siekaczy jest zaokrąglony. Szczęka nie może być skrzywiona ani skręcona. Odległość między łukiem górnych i dolnych siekaczy nie jest ściśle określona; istotne jest schodzenie się warg w taki sposób, aby całkowicie zakrywały zęby. Dolne siekacze są wysunięte przed górnymi. Siekacze i kły powinny być właściwie wykształcone. Pożądany jest komplet zębów w zgryzie. Policzki: Dobrze rozwinięte. Oczy: Dobrze widoczne, o żywym wyrazie, osadzone nisko, dość daleko od nosa i uszu, ciemne, dość duże, zaokrąglone. Białkówki powinny być całkowicie niewidoczne, kiedy pies patrzy na wprost. Oprawa powiek musi być czarna. Uszy: Średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcach. Osadzone wysoko na głowie, ale niezbyt blisko siebie, noszone prosto. Otwór słuchowy skierowany ku przodowi. Skóra uszu musi być delikatna i miękka w dotyku.

SZYJA: Krótka, mocna, lekko wygięta, bez łałoku, rozszerza się w kierunku łopatek.

TUŁÓW: Górna linia: Wznosi się stopniowo, ale nie przesadnie, od kłębu do lędźwi. Tego typu ukształtowanie linii grzbietu, określane jako grzbiet karpiowaty, jest typowe dla rasy. Grzbiet: Szeroki, muskularny, mocny i stabilny. Lędźwie: Krótkie, szerokie i wysklepione Zad: wyraźnie opadający Klatka piersiowa: Cylindryczna i głęboka (sięgająca nieco poniżej łokcia); określana jako beczkowata, z mocno wysklepionymi żebrami,. Przedpiersie szerokie, widziane z przodu ma kształt kwadratu. Linia dolna i brzuch: Brzuch podciągnięty lecz nie przesadnie podkasany.

OGON: Naturalnie krótki, idealnie- wystarczająco długi, by zasłonić odbyt, nisko osadzony, raczej prosty, gruby u nasady i zwężający się stopniowo ku końcowi. Dopuszczalny jest ogon skręcony, zawinięty, załamany lub dłuższy, lecz nie sięgający poniżej stawu skokowego. Ogon, nawet w ruchu, nie przekracza linii poziomej grzbietu.

KOŃCZYNY

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Wygląd ogólny: Widziane z boku i z przodu – ustawione pionowo i równolegle. Łopatki: Ustawione mocno ukośnie. Ramię: krótkie, grube, muskularne, lekko wygięte. Łokcie: osadzone blisko ciała i ściśle przylegające. Przedramię: krótkie, proste i muskularne. Nadgarstki: Mocne i krótkie. Śródręcze: Krótkie, widziane z boku ustawione nieco skośne. Łapy: Małe, okrągłe i zwarte, tzw. kocie łapy, odstawione lekko na zewnątrz. Palce zwarte, pazury krótkie, grube i czarne.

KOŃCZYNY TYLNE: Wygląd ogólny: Kończyny tylne mocne i muskularne, nieco dłuższe niż przednie, co powoduje uniesienie zadu. Nogi, widziane z boku i z tyłu, ustawione prosto i równolegle. Uda: Muskularne i mocne. Stawy skokowe: położone dość nisko, nie nazbyt kątowane ani przesadnie strome. Śródstopie: mocne. Tylne łapy: Okrągłe, zwarte, nie skierowane do środka ani na zewnątrz.

CHÓD/RUCH: Kończyny, widziane zarówno z przodu jak i z boku, poruszają się równolegle w stosunku do płaszczyzny pośrodkowej ciała. Ruch swobodny, mocny i płynny.

SKÓRA: napięta.

SZATA:

WŁOS: Gładki, przylegający, lśniący i miękki, bez podszerstka.

MAŚĆ: jednolicie płowa lub płowa pręgowana, ewentualnie z białymi znaczeniami. Umaszczenie bez znaczeń, ewentualnie z małą ilością bieli: Pręgowane: umaszczenie płowe z umiarkowanym poprzecznym ciemnym pręgowaniem, tworzącym „tygrysi” wzór. Mocne pręgowanie szata nie może całkowicie przesłaniać podstawowego płowego umaszczenia. Możliwe występowanie czarnej maski. Dopuszczalne niewielkie białe znaczenia. Płowe: umaszczenie jednolite, od jasno- do ciemno-płowego, z możliwym rozjaśnieniem spodnich partii ciała. Czarna maska może występować lub nie, jednak preferowane są osobniki z maską. Możliwe jest występowanie niewielkich białych znaczeń. Umaszczenie z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: Pręgowane z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozmieszczona równomiernie na całym ciele. Tolerowane są nieliczne plamy pigmentu na skórze. Płowe z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozmieszczona równomiernie na całym ciele. Tolerowane jest występowanie nielicznych plam pigmentu na skórze. Nos musi być zawsze czarny, niezależnie od koloru szaty, nigdy brązowy lub błękitny. Osobniki całkiem białe, z czarną oprawą oczu i czarnym nosem są dopuszczalne, ale niepożądane ze względu na ryzyko głuchoty.

WYSOKOŚĆ I MASA CIA